Reçine Kokuyordu Helin : "Çı ma hvê dınyayê cı jimera tenge! Ka insaneti?"

Reçine Kokuyordu Helin, Suzan Samancı'nın on beş kısa öyküsünden oluşan bir kitap. Her öykünün kendine has bir kokusu var, kitabın adından da anlaşılacağı gibi. Saçları reçine kokan Helin, böğürtlen kokulu bahçeler, Berçem'e göre bostan kokulu olan kavun kokulu sakız ama en çok da yoğunlaşan sis, barut ve yanık kokusu olan öyküler...

Güneydoğu insanını anlatan kitap, gerçekçi bir anlatımla yöre insanını ve yaşadıklarını gözler önüner seriyor. Öykülerin birindeki Jiyan'ın amcasına "Çı ma hvê dınyayê cı jimera tenge! Ka insaneti?" diye sorar. Cevabı yoktur bu sorunun, öyküde bu soruyu duyanlar sessizce ağlarlar, çünkü. Dipnottaki çeviri de ise yazan şu cümledir, "Neden bu dünyada yerimiz dar, hani insanlık."

Bir başka öykü de ise demirci ustası, "Yüreğimizdeki sevgi kardeşlik kokusu yok olmasın, sarsın yediveren gülleri gibi her yanı..." diyor.  

Çok bilinen bir kitap olduğunu sanmıyorum ama yine de bulmak zor değildir. Demem o ki;  okuyunuz, okutunuz, düşününüz ve hissediniz.