"Kurban anlatarak iyileşir. Anlatmak iyileşmektir. Doğurduğumuz çocuklar ise bizi sonsuz severek, acımızın genetiğini bizimle paylaşarak yalnızlığımızı hiçkimsenin yapamayacağı kadar çok hafifleten müttefiklerimiz. İçlerine umutlarımızı, beklentilerimizi, hayallerimizi ve yeminlerimizi koyduğumuz, geleceğe bıraktığımız, büyüyen cam şişeler. Belki de bize yaptığı haksızlığın öcünü hayattan böyle alırız. Katilimize ulaşamadığımızda kurbanlığımızın yanlızlığını çocuklarımızla kabileleştirerek. Bir gün katilimize ulaşacak yeni bir 'ben' üreterek. Hayatın bizi bıraktığı haksızlığın ve yalnızlığın ortasında insani ve belki de içgüdüsel bir dayanışma. İnsan sadece kendisini ddeğil, acısını da yenidem doğurur bütün çocuklarında.
Çocukluğumuzu ve çocuklarımızı yese de yine de acı hikayeleri aktarırız bizden sonra gelenlere. Peki insan acısını nerede biriktirir?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder