ben anneme benzerim
babama da tabii.
ve büyük halamın evinde yaşayan kediye de.
şairler bir bok anlamıyorlar aslında
dünyanın çocuk kalmış bir acısı var.
ve bu ezanda çıkıyor ortaya.
kadın ölmüş bir şairden söz eder
"dil karmaşık olan hayatı düzenler" diyen
ve öldürülmüş olan bir şairden.
yol biter
dünya başlayınca
hayat ne kadar karmaşıksa
iyilik o kadar yalın.
Çocukluk bir uykudur. uzun sürer.
aşk olur mesela ve bu zordur.
aşk olur ve bu çok zordur.
aklımı kaybetmediğimin hesabını vereceğim
aklımı neden tuttuğumun hesabını
iyilik de
kötülük de
bizde başlıyor
ve bitiyordu bizde
biliyoruz ki,
üstü açılan çouğun yorganını
kurt kapar.
babaanneler bunun için var.
söyledi bana"tüm masalalr bizimdi"
bulduğumuzu sandığımız her şey çocukluk.
hiçbir şeyim olmasa da
bu acı benim diyor insan.
dünyada olmak acıdır. öğrendim.
ve başlangıç
bir anlamı olmalı ki bunların,
bırakmaz bizi annemiz ve tanrımız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder