Il Conformista, Alberto Moravia'nın aynı isimle yayımlanmış olan kitabından uyarlanmış bir Bertolucci filmdir. Film, Mussolini'nin başta olduğu faşist hükümetin iktidarda olduğu dönemde, faşist gizli polis teşkilatı ile çalışan Marcello'nun geriye dönüşler ile anşlatılan yaşam hikayesidir. Film genel olarak ele alınınca Marcello'nun psikolojik analizidir, aslında.
Çocukluğunda uğradığı cinsel taciz esnasında, tacizcisini vurduğunu düşünerek bunun yükünü yaşıyan çocukluk ile başlayan ve Paris'de sürgün olan antifaşist hocası ve eşinin ölümüne kadar geçen sürede, Marcello'nun yaşadığı travmalarının politik tercihlerini nasıl etkilediğinin üzerinde durur, film. Gizli bir eşcincel olan ve faşizme sempati duyan Marcello'nun annesi, babası, çocukluğu ve yaşadıkları göz önünde bulundurularak konformist oluşunun ana sebeplerinin altı çizilmiştir.
Filmin en sevdiğim sahnesi, Marcello'nun kilisede günah çıkardığı kısımdır. Marcello, eşcinsel ilişkisinden ve katil olduğundan bahseder. Ancak, rahip katil olmasından daha çok eşcinsel ilişkisine takılır ve hatta der ki, "yaşadığın tüm ilişkiler zaten evlilik öncesi olduğu için günahtır." Eşcinsel olmanın, katil olmaktan bile daha kötü sayıldığı bir dönemde, Marcello'nun düzen adamı olmasının psikolojik sebepleri vurgulanmaktadır.
Bir diğer sevdiğim sahne ise, Paris'de Marcello'nun çiçek aldığı çiçekci kızların Marcello'nun arından yürüken Enternasyonel Marşı'nı söyledikleri idi. Dans sahnesini de sevdiğimi söylemeliyim ama bu iki sahne kadar beni etkilemedi. Dans sahnesinin en önemli özelliklerinden biri, toplumu anlatan bir metafor olmasıymış. İki kadının dansından sonra, herkes elele tutuşup dansa katılır ve bir sahnede görürüz ki, Marcello ortada kalmış ve şaşkın şakın ne yapacağını bilemeden bakmaktadır. Belki de, tüm filmi bir sahnede özetleyin deseler bu sahne buna cevap olarak gösterilebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder